کد مطلب:243762 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:196
تفسیر سخن خدای متعال: «و کان تحته کنز لهما»
[25] - 9 - شیخ طوسی نقل كرده است:
از احمد بن عمر حلبی كه گفت: در منی خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم و عرض كردم! فدایت شوم! ما، خاندانی شاد، در ناز نعمت و مورد غبطه و حدیث دیگران بودیم؛ اما خدای متعال همه ی آنها را، از ما گرفت تا جایی كه محتاج كسانی شدیم كه قبلا نیازمند ما بودند.
حضرت به من فرمود: ای احمد! چه حال خوبی داری، ای احمد بن عمر!
عرض كردم: فدایت شوم! حال و روزم را به عرضتان رساندم؛ پس حضرت به من فرمود: آیا خرسندت می سازد كه در جایگاه یكی از این ستمكاران باشی و دنیای تو، آكنده از طلا باشد؟
به حضرت عرض كردم: به خدا سوگند! نه، ای فرزند رسول خدا! پس حضرت خندید؛ آنگاه فرمود: از اینجا بر می گردی به پشت (به حال خوب) و چه كسی حال و روزش بهتر از تو خواهد بود؛ در حالی كه تو به هنری آراسته ای كه آن را با دنیایی پر از طلا و جواهر معامله نمی كنی؛ آیا به تو مژده ندهم كه خدای متعال مرا، به واسطه ی تو و پدرانت مسرور ساخته است!
سپس امام جواد علیه السلام در تفسیر سخن خدای متعال (و كان تحته كنز لهما) «و زیر آن، گنجی از آن دو طفل یتیم نهفته بود.» [1] فرمود: كتیبه ای از طلا كه در آن نوشته بود: بنام خداوند بخشنده ی مهربان؛ خدایی، جز خدای یكتا نیست؛ محمد، رسول و فرستاده ی خداست؛ در شگفتم از كسی كه به مرگ اطمینان دارد، چگونه شادمانی می كند؟ و كسی كه دنیا و دگرگونی هایش با اهل خود را می بیند، چگونه بدان دل می بندد؟ و سزاوار است بر كسی كه از خدای متعال غافل است خیال نكند كه خدای متعال، در رزق و روزی اش درنگ و كندی می كند و نیز خدای متعال را در حكم و قضایش (بر بندگان) متهم نسازد.
سپس فرمود: راضی شدی، ای احمد؟!
راوی گفت: عرض كردم: از خدای متعال و از شما اهل بیت. [2] .
[ صفحه 26]
از احمد بن عمر حلبی كه گفت: در منی خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم و عرض كردم! فدایت شوم! ما، خاندانی شاد، در ناز نعمت و مورد غبطه و حدیث دیگران بودیم؛ اما خدای متعال همه ی آنها را، از ما گرفت تا جایی كه محتاج كسانی شدیم كه قبلا نیازمند ما بودند.
حضرت به من فرمود: ای احمد! چه حال خوبی داری، ای احمد بن عمر!
عرض كردم: فدایت شوم! حال و روزم را به عرضتان رساندم؛ پس حضرت به من فرمود: آیا خرسندت می سازد كه در جایگاه یكی از این ستمكاران باشی و دنیای تو، آكنده از طلا باشد؟
به حضرت عرض كردم: به خدا سوگند! نه، ای فرزند رسول خدا! پس حضرت خندید؛ آنگاه فرمود: از اینجا بر می گردی به پشت (به حال خوب) و چه كسی حال و روزش بهتر از تو خواهد بود؛ در حالی كه تو به هنری آراسته ای كه آن را با دنیایی پر از طلا و جواهر معامله نمی كنی؛ آیا به تو مژده ندهم كه خدای متعال مرا، به واسطه ی تو و پدرانت مسرور ساخته است!
سپس امام جواد علیه السلام در تفسیر سخن خدای متعال (و كان تحته كنز لهما) «و زیر آن، گنجی از آن دو طفل یتیم نهفته بود.» [1] فرمود: كتیبه ای از طلا كه در آن نوشته بود: بنام خداوند بخشنده ی مهربان؛ خدایی، جز خدای یكتا نیست؛ محمد، رسول و فرستاده ی خداست؛ در شگفتم از كسی كه به مرگ اطمینان دارد، چگونه شادمانی می كند؟ و كسی كه دنیا و دگرگونی هایش با اهل خود را می بیند، چگونه بدان دل می بندد؟ و سزاوار است بر كسی كه از خدای متعال غافل است خیال نكند كه خدای متعال، در رزق و روزی اش درنگ و كندی می كند و نیز خدای متعال را در حكم و قضایش (بر بندگان) متهم نسازد.
سپس فرمود: راضی شدی، ای احمد؟!
راوی گفت: عرض كردم: از خدای متعال و از شما اهل بیت. [2] .
[ صفحه 26]
[1] كهف: 18 / 82.
[2] اختيار معرفة الرجال 2: 859 ح 1116.